Roman nobelovca Petera Handkea „Levoruka žena“ prvi put je objavljen na srpskom jeziku, u prevodu Maje Anastasijević.
U „Levorukoj ženi“ (1976), prema kojoj je pisac režirao i istoimeni film 1977. godine, Handkeova „nemilosrdna ali delikatna pripovedačka mašina usvojila je objektivan i ravnodušan pogled filmske kamere.
Priča o Marijani i Brunu u celosti je sastavljena od golim okom neprimetnih prizora suptilnosti, koje bi mnogi otpisali kao nebitne a koji, umesto toga, određuju više od svega sreću ili nesreću pojedinca: sitni pokreti, pogledi, tonovi glasa iz stranice u stranicu integrišu se u nezaboravan portret žene na pragu dugog perioda samoće.
Akademik Peter Handke kao romanopisac, pripovedač, pesnik, dramaturg, pisac radio-drama i filmskih scenarija, esejista, putopisac i prevodilac, objavio je pedesetak knjiga i prevoda sa engleskog, francuskog, starogrčkog i slovenačkog jezika. Dobitnik je svih važnijih književnih nagrada, osim Nobelove, za koju čak i oni koji ga ne vole misle da mu je uskraćena iz političkih razloga.
O raspadu Jugoslavije, o demonizovanju Srba i Srbiji napisao je knjige: Oproštaj sanjara od devete zemlje; Zimsko putovanje na reke Dunav, Sava, Morava i Drina ili Pravda za Srbiju; Letnji dodatak za zimsko putovanje; Кroz suze pitajući; Oko velikog tribunala; Moravska noć; Кukavice iz Velike Hoče; Godina iz te noći; Još uvek oluja; Povest Dragoljuba Milanovića.
