Kroz izlog Likovne galerije Kulturnog centra Beograd vidi se zlatni sjaj. Reč je o izložbi “Skriveno mesto” Bojana Radojčića, na kojoj se u sanduku između ostalog nalazi zgužvana zlatna folija, zelenilo i mikrofon…
Izložba „Ona strana vode“: Radovi će preplaviti galeriju
Baveći se problemom nadzora i potpunog gubljenja privatnosti u globalizovanom društvu premreženom hiperinformacijama koje “pati” od virtuelne socijal-fagije, umetnik Bojan Radojčić u arkadijski prizor crteža uvodi elemente koji su metafore javnog, masovno prenošenog spektakla.
Na njegovom crtežu se pojavljuju mikrofoni, kamere, reflektori, velelepni poput drveća, sa čudnim organskim kvalitetom, tako harmonizovani sa rastinjem, da se oko posmatrača ne buni u prvi mah, jer ne oseća vizuelni i semantički raskol u predstavi…
Na podu galerije, kao neka vrsta trodimenzionalne replike crteža, je video- zvučna instalacija, sačinjena od ukrasnih biljaka, između kojih je međuprostor pokriven zgužvanom zlatnom folijom, mikrofona, monitora, situiranih u velikoj kutiji – sanduku. Кablovi izlaze iz kutije i poput lijana, vijugaju, stvarajući utisak nekontrolisanog, nepredvidivog kretanja… Instalacija šalje kodiranu poruku koja propituje globalni fenomen gubljenja privatnosti, jer se preko ekrana i mikrofona strimuju dešavanja iz same galerije.
Кamere beleže svaki pokret, svaki zvuk, i potencijalno ih trajno pohranjuju u digitalnim arhivima.. Privatnost zasnovana na autonomiji naše ličnosti, odnosno ubeđenju da smo vlasnici svojih života i da niko drugi ne može odlučivati u naše ime kada i kako će naše privatno postati javno, raspršuje sa kao privid idealne slike, koja u svesti posmatrača počinje polako da se rastvara.
Bojan Radojčić živi i radi na relaciji Beograd – Кopenhagen. Rođen je u Šapcu 1981. godine, a diplomirao je slikarstvo na Akademiji lepih umetnosti u Beogradu 2004. godine. Dobitnik je nagrade „Vladimir Veličković“, a njegovi radovi se nalaze u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu i Galeriji savremene umetnosti u Subotici.
